Dank je wel, zaalwachters!

Onze gemeente telt enkele sporthallen waar jij stoom kunt aflaten. Wie ervoor zorgt dat alles daar vlot verloopt? Onze zaalwachters! In sporthal Vrijhals in Breendonk steken Henny, Wendy, Monir en Daan de handen uit de mouwen. 

Wat houdt jullie job als zaalwachter in? 

Wendy: “Wij doen het onderhoud en poetsen dus de sportzaal, cafetaria, kleedkamers, toiletten, … Zijn de verenigingen aan het sporten? Dan houden wij toezicht. We letten erop dat de sporters propere schoenen aanhebben, dat ze geen frisdrank meenemen in de sporthal, dat ze hun materiaal netjes wegzetten, …” 

Henny: “Daarnaast bemannen we de kassa. Inwoners kunnen hier bijvoorbeeld een Fitpas kopen waarmee je kunt deelnemen aan het gemeentelijke Sport Je Fit-aanbod. En ook wie de klimzaal Klimax wil gebruiken, passeert langs onze kassa.” 

Jullie zien dus veel volk passeren. Hebben jullie een goede band met de bezoekers? 

Wendy: “Absoluut, net dat maakt de job leuk. Hier komen mensen van alle leeftijden over de vloer: in de namiddag zien we vooral senioren, ’s avonds komt de jeugd zich uitleven. Na al die jaren kennen wij hen en zij ons.” 

Henny: “Voor de bezoekers zijn wij ook het eerste aanspreekpunt. Onze deur staat letterlijk en figuurlijk voor ze open. Zoeken ze een pomp om een bal op te blazen, hebben ze een pleister nodig om een wonde te verzorgen, …? Wij staan voor ze klaar en dat weten ze.” 

“Voor de bezoekers zijn wij het eerste aanspreekpunt” 

Jullie staan niet alleen paraat tijdens de dagelijkse werking, maar ook tijdens grote evenementen. Geef eens een voorbeeld. 

Wendy: “Jaarlijks strijkt hier de World Cup Acrogym neer. Een week lang passeren hier honderden gymnasten en duizenden toeschouwers. De kleedkamers hangen dan vol glitters, de toiletten worden druk bezocht. Na die week ben ik kapot, maar in ruil krijgen we veel waardering van de organisatie en dat doet deugd.” 

Krijgen jullie wel vaker complimenten voor jullie inzet? 

Henny: “Toch wel, vooral van de bezoekende tegenpartijen die hier sportwedstrijden spelen. Dan zeggen ze: amai, dat is hier proper in vergelijking met andere sporthallen. Of ze vragen of de sporthal net nieuw is. Als je weet dat ze al dertig jaar oud is, is dat een groot compliment.” 

“In de beginjaren hadden we een volleybalploeg waarvan de mannen naakt door de gang liepen” 

De sporthal is elke dag open. Dat betekent dat jullie zeven op zeven aanwezig zijn? 

Wendy: “Klopt, op weekdagen is de sporthal open tot 23u, op zaterdag tot 22u en op zondag tot 16u. En ook voor én na de openingstijden zijn wij hier nog in de weer. Samen met onze collega’s Daan en Monir zijn we dus met z’n vieren om elkaar af te wisselen. We zetten elke dag ons beste beentje voor. Zo is het bijvoorbeeld al jaren geleden dat iemand van ons zich ziek meldde.” 

Jullie doen deze job al jaren. Merken jullie een evolutie in het gedrag van de bezoekers? 

Wendy: “Wat opvalt, is dat kinderen veel mondiger geworden zijn. Spraken we hen er vroeger op aan dat ze het te bont maakten in de kleedkamer? Dan krompen ze in elkaar en gehoorzaamden ze. Nu dienen ze ons van antwoord.” 

Henny: “Ook het respect voor materiaal laat vaak te wensen over. De deur sluiten? Dat doen ze niet met hun hand, maar door er met hun voeten tegen te stampen. Dat is jammer.” 

Wendy, jij bent er al bij sinds de opening van de sporthal dertig jaar geleden. Welke anekdotes zul je nooit vergeten? 

Wendy: “Op de openingsdag werd een Cubaanse volleybalploeg uitgenodigd. Tijdens het poetsen van hun kleedkamer, dachten we: tiens, hier ontbreekt een vuilbak. En toen we hen uitzwaaiden aan de bus, zagen we dat één van de spelers een spiegel vast had. Die hadden dus materiaal meegenomen!” 

“In de beginjaren hadden we ook een volleybalploeg waarvan de mannen weleens naakt door de gang liepen. Tot groot jolijt van sommigen, maar ook tot ergernis van anderen. Je maakt hier echt van alles mee. Geen enkele dag is hetzelfde!”