Carla Arocha & Stéphane Schraenen

1. Carla Arocha & Stéphane Schraenen, Het Incident
2024, hoogglans roestvrij staal
Groendomein Tekbroek 

Stoelen en tafel liggen omvergeworpen. We hebben het raden naar de oorzaak, maar er lijkt geweld in het spel geweest te zijn. Het is spannend om hierover te fantaseren en mogelijke scenario’s te verzinnen. Ook voor de tafel en stoelen is een wezenlijke rol weggelegd. Dit zijn geen gebruikelijke meubels, ze zijn uitgevoerd in spiegelend staal. Gras, aarde, boomkruinen, wolken en de nieuwsgierige blik van passanten worden erin weerspiegeld. 
Carla Arocha (1961) en Stéphane Schraenen (1971) vormen sinds 2005 een artistiek duo. Hun kunst is heel verscheiden, maar het bekendst zijn ze door hun werk in spiegelende materialen waarin de ruimte en de toeschouwer gereflecteerd wordt. Arocha en Schraenen bouwen verder op vroegere kunstbewegingen zoals het minimalisme, de op-art en kinetische kunst. Voor hen zijn de verhoudingen tussen vorm, volume en kleur van hun objecten en installaties heel belangrijk en hoe die te doen kloppen met de belichting en de ruimte waarin ze tentoongesteld worden. Vaak lijkt het om praktische ontwerpen te gaan, maar hun functionaliteit is nihil. Alles draait om een idee dat eerst digitaal ontworpen wordt en pas na een proces van toetsing en uitzuivering tot zijn essentie gereduceerd en gematerialiseerd wordt. Toch kan achter die minimalistische abstractie ook een narratief schuilgaan, zoals in dit achtergelaten “stilleven” na een wellicht tumultueus en geëmotioneerd “incident”. 

Carla Arocha & Stéphane Schraenen, Window Set 1
2022
cc Binder

Carla Arocha (1961) en Stéphane Schraenen (1971) vormen sinds 2005 een artistiek duo. Hun kunst is heel verscheiden, maar het bekendst zijn ze voor hun werken in spiegelende materialen waarin de ruimte en de toeschouwer (compleet of gefragmenteerd) gereflecteerd wordt. Arocha en Schraenen bouwen verder op vroegere kunstbewegingen zoals het minimalisme, de op-art en kinetische kunst. Voor hen zijn de verhoudingen tussen vorm, volume en kleur van hun objecten en  installaties en hoe die te doen kloppen met de belichting en de ruimte waarin ze tentoongesteld worden, heel belangrijk. Alles draait om een idee dat eerst digitaal ontworpen wordt en pas na een proces van toetsing en uitzuivering tot zijn essentie gereduceerd en gematerialiseerd wordt. Soms lijkt het om designontwerpen te gaan, zoals dit set van drie vensters, maar hun functionaliteit is nihil. De drie over elkaar geplaatste kaders vormen een rustige en evenwichtige compositie van verticale en horizontale lijsten, die door enkele kleurvlakken doorbroken worden. Mondriaan kijkt om de hoek, maar Arocha en Schraenen voegen extra dimensies toe aan de compositie: de structuren zijn objecten in de ruimte die het licht met hun oppervlak spiegelen, maar zich ook openen naar de wand waar ze schuin tegenaan leunen. De vensters gunnen een blik op de wereld die zich achter hen bevindt en kaatsen tegelijk de wereld die vóór hen ligt terug. 

Tekst: Sabine Alexander

Route: Wandel terug uit het Tekbroek, over het brugje over de Vliet, ga bij de watertoren naar rechts langs Scheeveld, de Begijnhofstraat in. Hier vind je een 100-tal meter verder op rechts cc Binder, waar je werk kan bekijken van Rinus Van de Velde, Kati Heck, Jos De Gruyter & Harald Thys, Muller Van Severen, Bert Danckaert ...